Filozofka, naukowczyni, wynalazczyni astrolabium.
Daj sobie prawo do myślenia, bo nawet błędne myślenie jest lepsze od niemyślenia w ogóle – brzmiało jej motto.
Dla kobiet epoki starożytnej była inspiracją i promykiem nadziei. Urodziła się pomiędzy
355 a 370 rokiem naszej ery w Aleksandrii w rodzinie arystokratycznej. Była córką astronoma
i matematyka Teona z Aleksandrii, ostatniego dyrektora Biblioteki Aleksandryjskiej.
Nic dziwnego, że od dziecka obracała się w świecie elit rządzących i kulturalnych, poznając wiele dobrze urodzonych i wpływowych osobistości. Najważniejszą, a nawet jedyną miłością jej życia okazała się nauka. Wszechstronne i nadzwyczajne zdolności przejawiała zarówno w zakresie matematyki i astronomii, jak i filozofii. To Hypatii przypisuje się skonstruowanie astrolabium, czyli przyrządu do wyznaczania położenia ciał niebieskich nad horyzontem i określania szerokości geograficznej, oraz areometru – urządzenia służącego do ustalania względnej gęstości cieczy. Pomimo wyjątkowej wiedzy i możliwości prowadziła skromne życie, zgodne z duchem filozofii neoplatońskiej.
Wzbudzała zawiść i emocje. Oskarżona przez chrześcijan o propagowanie pogańskich religii,
o czary i bezbożnictwo, naraziła się biskupowi Cyrylowi, zazdrosnemu o popularność Hypatii. Prawdopodobnie na jego polecenie została brutalnie zamordowana przez religijnych fanatyków w 415 roku na ulicy Aleksandrii.
